Ben ağacaın dalında yapayalnız bir yaprak
Rüzgar vurur her seferinde savrulurum göklere
Yağmur yağar sararmış düşmeyen yaprağıma
Yapayalnız kalmışım rüzgarın habersiz öpişünde
Ağacım sana veda ediyorum rüzgar vurur dalıma
Arkadaşım olmuş yağmur düşmüşüm topraklara
Son yaprak dalında kurumuş ağlarken yağmurlarla
Düşüverdim birden bire ıslanmış karanlık sokaklara
Elbet bir gün kavuşacağız yarım esmez rüzgarlar
Hiç bir şey son değildir kara olsa topraklar
Sonbahar bu gelecek düşecek o son yaprak
Bahar gelse de yağacak toprağa dinmeyen yağmurlar
Ağacım dalında ben vardım unutmazsın değil mi beni
Rüzgarlarla eserdik savrulurduk seninli deliler gibi
Bir zamanlar yeşildim sarardım kaldım sonbaharın eseri
Belki birgün yeşeririm unutan olsa da beni...