Ben şiirlerimle ağladım yağmurlarla birlikte
Ben rüzgarlarla estim soğuk yapayalnız gecelerde
Ben yüreğimde sakladım hasreti kavrulduğum sitemlerde
Bir kere de ne olur ben değil kader ağlasın
Acıların da acısını yaşadım ben senden uzakta
Bir değil binlerce kez vuruldum olmayan sabahlarda
Başımı dayadığım buğulu ıpıslak o camlarda
Gözyaşlarımla söyledim bugün ben değil kader ağlasın
Tüken artık ayrılık alnıma çiviyle mi yazıldın
Sen yüreğim ağlamaya alıştığında çoktan hazırdın
Ellerimi açarken Mevlaya sordum beni nasıl yarattın
Yalvardım yaradana bugün ben değil kader ağlasın
Gel gönlümün son durağına gel ki kader utansın
Alnımıza yazdığı ayrılığı sök at yıllar ağlasın
Nasıl verdinse gözyaşını al gökler çağlasın
Bu sefer biz değil sevgilim gel ki kader ağlasın...