Bir kadeh daha doldurun gözyaşlarımdan
İçmekten korkmuyorum buradayım sabaha kadar
Gizli bir Yangındır bu dumansız yanan
Dokunmaktan korkmayın sönmez yanacak sonsuza kadar
Nerden geldim ki sorarsınız bir garip kulum
Taşlardan yastık yaptım topraktan yorgan
Yıldızlardan ışık aldım karanlığın tükenmeyen ardından
Farz edin ki yolcuyum geçtim kapalı kapınızdan
Aradan dağları kaldırsalar görün tükenir yollar
Durun artık sarmayın beni buz gibi kollar
Gitmeyeceğim hanci buradayım yağacak yağmura kadar
Dur kapatma kapıyı açık kalsın bu gönülde bak korkular var
Han kapısı sürgülü durur hiç kimse dokunmadı mı
Yollarınız dümdüz daha yürüyüp aşılmadı mı
Bardaklarınız tozlanmış aşk şarabından bir yudum alınmadı mı
Öyleyse sormayın kim olduğumu belli ki yaşayan olmamış burada aşkı.