Seni düşündüm dün gece odam ıssız ve bomboş
Sessizlik hakim yüreğimde aynalarsa küskün
Yalnızlığın ardından kimsesiz de kaldım sen yoksun
Duvarlar buz gibi konuşmaz benimle bense çaresiz
Geceler öyle bir çöker ki korkutur karanlığı
Işık arar gözlerim gözlerini düşünürüm
Çaresizce ellerimi uzatıp tutmak isterim ellerini
Nafile bu çabam yoksun benim yokluğum gibi
Ayak sesleri duyarım gecenin karanlığında
Gözlerim arar seni çaresiz boşluğa dalıp kalırım
Ey hayasızca beliren sevdiğimin hayali
Dur gitme bu gece yalnızlığım sorgular beni
Hangi yağmurlar silsin o ayak izlerini
Nasıl rüzgarlar essin ki savursun hayalimi
Hatırlamasan da olur, ölümsüz aşk hikayesini
Kimler kaleme alıp yazsın yazılmaz kaderimi...